Zapomnij o przeszłości: "Siedem cudów" - Agata Przybyłek

Literaturę polską uwielbiam i to właśnie po nią sięgam najczęściej. Twórczość wielu autorów jest mi bardzo dobrze znana, a z kolei inni są dla mnie jeszcze zagadką, jednak staram się to sukcesywnie zmieniać. Tym razem udało mi się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu, ponieważ nie dość, iż w grudniu poznałam kolejną świąteczną historię, to dodatkowo została ona stworzona przez Agatę Przybyłek, której książek jeszcze nie czytałam. 

Święta zbliżają się wielkimi krokami, jednak bohaterowie nie do końca cieszą się tym czasem. Monika i Ksawery tęsknią za sobą, chociaż doskonale wiedzą, że nigdy już do siebie nie wrócą. Ania, ciężarna koleżanka chłopaka, nigdy nie przeżyła radosnych świąt. Maciek pragnie oświadczyć się ukochanej, ale myli datę jej urodzin. Tata Moniki i Marka dowiaduje się, że jego dni w pracy są już policzone... Czy ktokolwiek z nich może liczyć na cud?

Ludzie, gdy myślą o cudach, zawsze spodziewają się fajerwerków. Spektakularnego wydarzenia na miarę znaków na niebie albo trzęsienia ziemi. Zapominają, że cuda wcale nie muszą być takie. *

Nieustanne życie przeszłością nie przynosi nic dobrego, ponieważ człowiek nie potrafi korzystać z teraźniejszości i ruszyć do przodu, budując swoją przyszłość. Jeżeli rozstaliśmy się z ludźmi, którzy byli nieodpowiedni dla nas, to nie męczmy się ciągłymi wspomnieniami, skoro ów związek nie miałby szans na przetrwanie. Dajmy sobie szansę na prawdziwe szczęście, nie taplając się we wspomnieniach.

Siedem cudów to historia, wobec której miałam pewne oczekiwania, aczkolwiek nie były one wygórowane. Spodziewałam się uroczej, przyjemnej, niekoniecznie magicznej opowieści o tym, co najważniejsze w tym wyjątkowym świątecznym czasie. Owszem, można z niej wysnuć kilka refleksji, co jest dużym plusem, jednak same wykonanie nie przekonało mnie. 

Każdy człowiek ma prawo do błędów - z tym chyba zgodzimy się wszyscy. Jednak wydając książkę, warto byłoby przejrzeć jej treść przynajmniej kilka razy, aby zminimalizować ryzyko pojawienia się jakichkolwiek pomyłek. Niestety w tym przypadku coś nie zagrało... W tej powieści pojawia się sporo literówek, na które przymknęłabym oko, ale już niedowierzając czy stróżka krwi, to nieco za wiele. Do tego dochodzą przynajmniej dwa potknięcia (tyle wyłapałam) związane z zamianą imion. Nie wiem, na ile to przeoczenie, nieprzyłożenie się do wykonywanej pracy czy presja związana z terminami, ale takie detale przekładają się na ogólną ocenę całości, o czym warto byłoby pamiętać.

Ze względu na to, iż Siedem cudów jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością Przybyłek, nie mogę porównać tej książki do innych jej dzieł, aczkolwiek w ostatnim czasie przeczytałam całkiem sporą ilość świątecznych opowieści i niestety ta wypada blado na ich tle. Jest mocno przegadana, niepotrzebnie przepełniona opisami oraz treścią, która niewiele wnosi. Budowanie napięcia jest ważne, ale tutaj zabrakło mi jakiegokolwiek punktu kulminacyjnego... czegoś, co chwyciłoby mnie za serce. Przez prawie czterysta stron bohaterowie wykonują zwyczajne czynności, o czym jesteśmy nieustannie informowani, aby w końcu dojść do dość nijakiego i mdłego zakończenia.

* cytat ze str. 344

Książka bierze udział w wyzwaniach: Dziecięce poczytania Bonusowe, Grunt to okładka oraz Pod hasłem.

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Data wydania: 31 października 2018

Liczba stron: 384
Gatunek: powieść obyczajowa

Za książkę dziękuję księgarni: