Krzyk rozpaczy: "Żeby umarło przede mną" - Jacek Hołub

Żeby umarło przede mną to zbiór rozmów z pięcioma matkami, które opowiadają o swoim życiu, a raczej przechodzeniu z jednego dnia do drugiego z nadzieją, aby dziecku tylko się nie pogorszyło. To kobiety samotne, niekiedy zapomniane, tęskniące za odrobiną normalności. Poświęciły się swoim pociechom potrzebującym stuprocentowej uwagi, bo skoro świat o nich zapomniał, to chociaż matki muszą o nie zadbać. 

Jeśli masz dziecko z niepełnosprawnością, taką bez nadziei na poprawę, to jesteś samotna jak palec. Kończą się stare przyjaźnie i znajomości. Większość przestaje przychodzić, dzwonić. Jedni udają, że nie ma tematu, inni na wszelki wypadek o nic nie pytają, żeby nie sprawić mi przykrości, albo słuchają dla świętego spokoju. Przecież to widać na pierwszy rzut oka.*

Generalnie w naszym kraju pod wieloma względami nie mamy łatwo, ale rodzice chorych i niepełnosprawnych dzieci muszą bardzo często mierzyć się z bezdusznością, biurokracją oraz totalną znieczulicą. Polska nie oferuje zbyt wiele w zakresie pomocy pokrzywdzonym przez los, a o jakiekolwiek narzędzia czy przyrządy, ułatwiające codzienne funkcjonowanie, należy prosić i prosić, aby w końcu uzyskać odpowiedź odmowną lub propozycję pokrycia kilku procent potrzebnej kwoty. Gdyby nie akcje charytatywne czy przekazywanie 1% podatku, rodzice nie mogliby liczyć dosłownie na nic... Dlatego nasza prywatna pomoc jest bardzo ważna!

Poruszony jest tu także kontrowersyjny temat aborcji. Wielu ludzi ostentacyjnie jest przeciw, jednak łatwo mówić jest tym, którzy nie muszą żegnać się z dzieckiem kilka godzin po narodzinach czy nie zostają wręcz zmuszeni do ustawicznej opieki nad swoją niepełnosprawną pociechą. Kto daje ludziom prawo decydować o tym, jak powinni postąpić ludzie stający przed ogromnym dylematem i decyzją na całe życie? Tak jak jestem totalnie przeciwna usuwaniu "wpadek", tak uważam, iż rodzice powinni mieć prawo wyboru, czy są gotowi na przeogromne poświęcenie.

Jacek Hołub wykonał naprawdę niezłą pracę, tworząc ten zbiór reportaży. Serce rozpada się na kawałki, kiedy człowiek czyta o tym, co każdego dnia muszą przeżywać tysiące osób. W takich momentach jeszcze bardziej należy docenić to, co najważniejsze, czyli zdrowie...

* cytat ze str. 24

Książka bierze udział w wyzwaniu czytelniczym LC jako książka nominowana w plebiscycie Książka Roku 2018 lubimyczytać.pl. 

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: Czarne

Seria/cykl: Reportaż

Data wydania: 16 sierpnia 2018

Liczba stron: 160
Gatunek: literatura faktu