Każdy młody człowiek staje przed trudnym wyborem wymagającym podjęcia decyzji, jaką ścieżką pragnie iść przez dorosłe życie. Jedni mężczyźni pragną być strażakami czy policjantami, inni architektami, lekarzami bądź mechanikami samochodowymi, a jeszcze kolejni księżmi.  Czy przemawia przez nich powołanie i chęć niesienia dobra, czy zwyczajna potrzeba wiedzenia statecznego i dostatniego życia - każdy z nich może zostać kapłanem. 

Odkąd pamiętam, jestem zagorzałą czytelniczką i stałą bywalczynią biblioteki miejskiej. Od zawsze kochałam książki i z wczesnych lat pamiętam jeszcze wiele tytułów, po jakie sięgałam - oczywiście treść już dawno zatarła się w mojej pamięci, ale nadal kojarzę, co mniej więcej czytałam.  Jedną z lubianych serii była "Monstrrrualna erudycja", do której z przyjemnością powróciłam ponownie.

W naszym kraju policjanci nie cieszą się zbyt wielkim szacunkiem społeczeństwa. Kojarzą się z karaniem i wystawianiem nieszczęsnych mandatów, ale kiedy coś się dzieje, to nikt nie ma oporów przed zadzwonieniem na numer 997. Trochę zakrawa to o hipokryzję... Pragnąc przybliżyć sobie ten świat, sięgnęłam po książkę  Policjanci. Bez munduru , zawierającą rozmowy Katarzyny Puzyńskiej z policjantami dochodzeniowymi i operacyjnymi z wydziałów kryminalnych.

Twórczość  Ałbeny Grabowskiej  znam dzięki dwóm tytułom -  Lotu nisko nad ziemią , a także   Ostatnia chowa klucz . Nadal nie sięgnęłam po wychwalane  Stulecie Winnych , ale kiedy tylko uda mi się znaleźć nieco więcej czasu (czy to w ogóle możliwe?), to nadrobię zaległości bez zastanowienia. Tymczasem zabrałam się za  Matki i córki  - najnowszą powieść autorki, która zaledwie wczoraj miała swoją premierę.

Biblioteczka moich dzieci powiększa się w ekspresowym tempie - swoje zbiory muszę uszczuplać, żeby książki Jasia i Oli mogły zmieścić się na domowych półkach (taki los matki ;-)). Niemniej wcale nie jest mi z tym źle, ponieważ na polskim rynku wydawniczym pojawia się tyle wspaniałych oraz wartościowych pozycji dziecięcych, że nie można przejść obok nich obojętnie. Dzisiaj przedstawię wam swoje wrażenia dotyczące pewnego chłopca o imieniu Pepe. 

Colleen Hoover jest autorką uwielbianą niemal przez wszystkich. Ja nie jestem aż tak bardzo przekonana do jej twórczości i  choć jakiś czas temu obiecałam sobie nie sięgać już po żadną jej powieść, to czasami jeszcze daję jej szansę , chociażby teraz sięgając po   Too Late . 

Zofia Stanecka zawładnęła niejednym sercem, tworząc  serię o Basi . Ja wraz ze swoim starszakiem nie potrafię przejść obojętnie obok żadnej książeczki o tej bohaterce, dlatego kiedy tylko ukazały się dwie najnowsze, od razu musieliśmy je poznać.

PODSUMOWANIE WRZEŚNIA Przeczytane książki:  6 + 5 typowo dziecięcych Liczba przeczytanych stron:  2232 Wyniki w ramach wyzwań: Pod hasłem - 4 Wyzwanie czytelnicze LC - 1 Zatytułuj się 3 - 0

Natasza Socha  to jedna z polskich autorek, po której książki sięgam w ciemno - mam ich kilkanaście na swoim koncie. W ostatnim czasie przeczytałam wzruszającą  (Nie)miłość , zabawną, aczkolwiek niepozbawioną wad  (Nie)piękność , po czym nadszedł czas na  (Nie)młodość , której (ku mojej radości) bliżej do pierwszego tytułu, jaki wzbudził we mnie bardzo pozytywne odczucia.