Młodość vs. starość: "(Nie)młodość" - Natasza Socha

Natasza Socha to jedna z polskich autorek, po której książki sięgam w ciemno - mam ich kilkanaście na swoim koncie. W ostatnim czasie przeczytałam wzruszającą (Nie)miłość, zabawną, aczkolwiek niepozbawioną wad (Nie)piękność, po czym nadszedł czas na (Nie)młodość, której (ku mojej radości) bliżej do pierwszego tytułu, jaki wzbudził we mnie bardzo pozytywne odczucia.

Klarysa to kobieta po siedemdziesiątce, która zaczyna mieć początki demencji. W pewnych okolicznościach trafia do prywatnego domu opieki, gdzie poznaje wiele osób takich jak ona, a także personel, w tym trzydziestoletnią Martę. Dziewczyna nienawidzi starszych ludzi, a pracę podejmuje jedynie ze względów finansowych.

Jak można było w tak beznadziejny sposób wymyślić życie człowieka. Najpierw dać mu lata kompletnej bezsilności i uzależnienia od innych, potem pokazać, jak może być cudownie, i na końcu wrócić do punktu wyjścia. Proporcje były jakieś niesprawiedliwe. Rozłożone jakoś bez żadnego pomysłu. *

Starsza bohaterka od razu skradła moje serce - jej poczucie humoru, podejście do życia oraz próba walki z otaczającą rzeczywistością zasługują na ogromny szacunek. Z kolei Marta irytowała mnie na każdym kroku, począwszy od jej naiwności i zwyczajnej głupoty, kończąc na nieustannym narzekaniu na brak pieniędzy oraz jedzeniu niemal resztek, przy jednoczesnym paleniu papierosów (dziewczyno, skoro żywisz się zupkami chińskimi czy przeterminowanymi produktami, to rzuć fajki i zainwestuj w jedzenie). 

Ta niepozorna historia skłania do wielu przemyśleń dotyczących przemijania, traktowania siebie nawzajem, nauki na własnych błędach, korzystania z życia pomimo wieku, poczucia odrzucenia i zepchnięcia na margines społeczeństwa. 

Chyba nie ma człowieka, który nie bałby się starości. Nie oszukujmy się, osiągnięcie pewnego wieku sprawia, że ludziom wydaje się, że już nic ich nie czeka po tej drugiej stronie. Jednak kto decyduje o tym, kiedy kończy się młodość, a rozpoczyna starość? Kto ma prawo określić, kiedy jest na coś za wcześnie, a kiedy za późno? Ograniczenia znajdują się tylko w naszych głowach, a radość z bycia na tym świecie należy się każdemu, nie tylko młodym. Niech wszyscy korzystają z życia w taki sposób, jak pragną, byle nie ranić tym innych. 

Młodość i starość od zawsze rywalizują ze sobą, ale... po co? Każdy młody człowiek w końcu stanie się stary, a ludzie wiekowi nigdy już nie będą młodzi, zatem nie warto walczyć, bo nikt z nas nie wygra w tym starciu. Zaakceptujmy się takimi, jakimi jesteśmy. Niech młodzi wybaczą starszym, że niekiedy próbują wybijać z głowy pewne rzeczy, może czasami wymądrzają się bądź za wszelką cenę chcą przeforsować swoje zdanie. Z kolei niech starsi ludzie pamiętają, iż sami kiedyś popełniali błędy, co jest zupełnie naturalne i potrzebne, bo kiedy młodzi mają korzystać z życia, jeśli właśnie nie w tej chwili? Nawet jeżeli potkną się na prostej drodze, to mają do tego prawo... Wbrew pozorom wszyscy możemy wiele nauczyć się od siebie nawzajem.

* cytat ze str. 18

Dane techniczne o książce
Wydawnictwo: Edipresse Książki

Seria/cykl: (Nie)

Data wydania: 14 sierpnia 2019

Liczba stron: 304
Gatunek: powieść obyczajowa