Tajemnica jest kobietą: "Matki i córki" - Ałbena Grabowska

Twórczość Ałbeny Grabowskiej znam dzięki dwóm tytułom - Lotu nisko nad ziemią, a także Ostatnia chowa klucz. Nadal nie sięgnęłam po wychwalane Stulecie Winnych, ale kiedy tylko uda mi się znaleźć nieco więcej czasu (czy to w ogóle możliwe?), to nadrobię zaległości bez zastanowienia. Tymczasem zabrałam się za Matki i córki - najnowszą powieść autorki, która zaledwie wczoraj miała swoją premierę.

Maria poszła za swoim mężem aż na Sybir. Sabina przez lata była więziona w Ravensbrück, gdzie kobiety zostawały poddawane eksperymentom medycznym. Magdalena samotnie wychowywała córkę w czasach PRL. Lila pragnie dowiedzieć się czegoś o swoich przodkach, chociaż kobiety w jej rodzinie nie chcą o tym rozmawiać, jakby mężczyźni w ich życiu po prostu nie istnieli...

Miłość jest wszystkim, tylko nie tym, co mamy. Miłość jest wszędzie, gdzie nas nie ma. Miłość umarła, zanim się narodziła. (...) Była jedynie w słowach, a te zgasły na naszych ustach. *

Ałbena Grabowska oddaje głos wszystkim czterem bohaterkom. Każda z tych kobiet boryka się z problemami oraz traumami, niedającymi o sobie zapomnieć. Wisi nad nimi klątwa, którą może przerwać jedynie Lila, najmłodsza z nich. Teoretycznie jej życie jest dużo łatwiejsze, gdyż to jej babcia i prababcia przeżyły czasy wojenne, kiedy czasami trzeba było postępować wbrew sobie. W mojej głowie na długo pozostanie historia Sabiny, która mocno zmotywowała mnie do sięgnięcia w końcu po Kobiety z bloku 10. Eksperymenty medyczne w Auschwitz. Powieści z wątkami wojennymi powstało już wiele, ale ta wyjątkowo mnie poruszyła - być może ze względu na brutalne treści, które pojawiają się gdzieniegdzie. To także obraz uświadamiający, że wśród wrogów także byli dobrzy ludzie, a nasi nieraz podejmowali złe decyzje i dopuszczali się okrutnych czynów. Świat nie jest czarny ani biały - w każdym narodzie są porządne oraz podłe jednostki.

Wszystkie rodziny skrywają, mniej lub bardziej, poważne tajemnice, które lepiej, aby nie wyszły na światło dzienne. Jednak najczęściej nie przynosi to wiele dobrego, ponieważ w końcu ktoś zapragnie dojść do prawdy, a jeśli przez wiele lat była ona przykrywana stekiem kłamstw, to demaskowanie jej może być bardzo bolesne. Życie w cieniu sekretów oraz strach przed rozmową o trudnych sprawach i problemach doprowadzają do piętrzenia się sekretów, a także zapętlania się w kłamstwach, tworzących barierę nie do przeskoczenia. Zawsze należy przemyśleć, czy przypadkiem najgorsza prawda nie jest lepsza od kłamstwa.

Matki i córki to naprawdę porządnie napisana książka, wyróżniająca się na tle podobnych lektur. Jest powiewem świeżości wśród literatury obyczajowej z wątkami wojennymi. Można byłoby przyczepić się do zbyt dużej ilości przesadzonych, nieco niewiarygodnych sytuacji rodem z Ukrytej prawdy, bo to aż niesłychane, aby tyle nieszczęścia spadło na jedną rodzinę. Jednak z drugiej strony nie jest to literatura faktu, zatem autorkę mogła ponieść fantazja. A kto wie, może gdzieś istnieją domy z tak licznymi tajemnicami...

* cytat ze str. 170

Książka bierze udział w wyzwaniu: Pod hasłem.

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: Marginesy

Data wydania: 16 października 2019

Liczba stron: 368
Gatunek: powieść obyczajowa