Uroczo i mądrze: "Krysia. Mała książka wielkich spraw" - Michalina Grzesiak

Zgadzam się z autorką, że Krysia. Mała książka wielkich spraw nie jest przewodnikiem prowadzącym przez gąszcz rodzicielskich wyzwań czy instrukcją podpowiadającą, jak można uniknąć błędów. Za to staję okoniem, czytając, iż niczego się z niej nie nauczymy. Bzdura! Z tej pozornie prostej, wręcz błahej lektury wyziera tyle mądrości, że nie pozostaje nic innego, jak łapać je, przyswajać i zapisywać w swojej łepetynie, skażonej już dorosłością oraz wszystkim tym, co się z nią wiąże.

Michalina Grzesiak jest dość znana w sieci, chociażby z fanpage'a Krystyno, nie denerwuj matki oraz książki o tym samym tytule. Nie czytałam jej jeszcze, chociaż prędko muszę nadrobić zaległości, za to z grubej rury zabrałam się za jej drugą książkę i... przepadłam. To, jak wiele nas łączy - na czele z podejściem do życia, macierzyństwa i wychowywania swoich pociech - utwierdza mnie w przekonaniu, że może nie jestem taka do końca nienormalna albo... przynajmniej jesteśmy dwie. 

Nic nie sabotuje dorosłym macierzyństwa bardziej niż porównania. Cudze doświadczenia sprzedawane w ramach ciekawostek mogą być kształcące, ale nie powinny być nachalne i bezczelne. Każda rodzina musi być zdolna uczyć się siebie od podstaw i nie dopuszczać do głowy bajań o innych grzecznych domach z innymi grzecznymi dziećmi i zawsze czystą podłogą. Te manewry nie kształtują, nie polepszają spraw, a przede wszystkim nie ułatwiają rozwiązania problemów. (...) Dajcie więc żyć, dorośli rodzice swoich dorosłych dzieci. Mówcie nam, rodzicom małych dzieci, że damy radę i że jesteśmy świetni w rodzicielstwie.*

Tak bardzo znam to uczucie, kiedy kocha się swoje dzieci najmocniej na świecie i człowiek jest w stanie zrobić dla nich wszystko, ale momentami po prostu nie wyrabia na zakrętach, pragnąc odrobiny ciszy, spokoju oraz kubka ciepłej kawy. A wokół nadal rozgardiasz, mnóstwo rzeczy do zrobienia na już, mnóstwo oczekiwań przychodzących zewsząd i nikogo do pomocy. Jednak choćbyśmy nie poznawały siebie w lustrze, a także wątpiły w każde swoje działanie, to dla maluchów, które niegdyś mieszkały w naszym brzuchu, jesteśmy najcudowniejsze i niezastąpione. 

Dzieci rodzą się jako białe, czyste kartki, z którymi możemy zrobić wszystko. Michalina Grzesiak stawia na to, czemu i ja hołduję: brak uprzedzeń i oceniania kogoś z góry, wykazanie się tolerancją nawet (a może szczególnie) wtedy, gdy czegoś nie rozumiemy. Maluchy bardzo wcześnie zderzają się z narzucaniem własnych poglądów przez innych, bo jak to tak chłopiec chce pomalować paznokcie i bawić się lalkami? Przecież to nienormalne, za kilka lat na pewno wyrośnie z niego homoseksualista. Ludzie, a dlaczego nikt nie widzi niczego złego w kilkulatce bawiącej się samochodami i narzędziami? To jest słodkie, prawda? Szkoda, że w drugą stronę to już nie działa. Nie róbmy krzywdy dzieciom, bo takim zachowaniem pokazujemy jedynie swoją głupotę - nic więcej.

Dzieci zaczynają od zera, od pustych kartek. Są nowe, jak świece z całym knotem i chleb, z którego nikt nie odkroił nawet piętki. Gdybyśmy pozwolili im biec własnym torem, swobodnie, w tempie dla nich najwygodniejszym, niemęczącym wcale, być może udałoby nam się oddalić od niezgód i uciec od smutku. Postanowienie na zawsze - nie psuć niewinności. Uczyć tolerancji, kiedy ich chłonne głowy, jeszcze nieusztywnione schematami myślenia, mają szansę zwiać uprzedzeniom.**

Krysia. Mała książka wielkich spraw przedstawia rodzinne życie, konieczność stykania się z mniej i bardziej przyjemnymi wydarzeniami. To historia o tym, że czasami nie dajemy rady nieść tego bagażu życia codziennego i nie ma w tym nic złego. Ponadto nasze dzieci potrafią wykazywać się taką mądrością, o którą nawet byśmy ich nie podejrzewali, ale jednocześnie choćbyśmy ze wszystkich sił chcieli wychować dzieci na wyrozumiałe, empatyczne istoty, przekonując że "moje dziecko nigdy", to możemy się zdziwić. 

Kobiety i mężczyźni; spodziewający się dziecka, bezdzietni oraz ci, którzy mają swoją gromadkę; rodzice małych i dorosłych dzieci, młodzi oraz starsi; stawiający pierwsze kroki w rodzicielstwie, jak i weterani w tym temacie - czytajcie to, proszę. Nawet jeżeli wydaje się wam, że już wszystko wiecie i nic was nie zaskoczy. Oczyśćcie głowy, zapamiętajcie, że możemy wiele zrobić, aby nieco lżej żyło się nam na tym świecie. Może warto byłoby wziąć przykład z dzieci, istot jeszcze nieskażonych, pozbawionych masy uprzedzeń i konkretnych poglądów, często wyrządzających krzywdę innym. Po co zatracać się w czymś, czego nawet nie dościgniemy, skoro jedyne bez czego nie przeżyjemy, to bliskość, wsparcie oraz obecność drugiego człowieka? 

*cytat ze str. 205-206

** cytat ze str. 155

Książka bierze udział w wyzwaniu: Pod hasłem.

Dane techniczne o książce
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Data wydania: 30 października 2019
Liczba stron: 242
Gatunek: literatura faktu