"Gdyby ocean nosił twoje imię" - Tahereh Mafi

Boję się sięgać po wychwalane książki, ponieważ najczęściej nie potrafię docenić ich fenomenu. Wiele polecanych powieści totalnie mnie nie urzekło, dlatego niejednokrotnie ciągnie mnie do bestsellerów, a z drugiej strony jestem przepełniona obawami popartymi wcześniejszymi doświadczeniami. O najnowszej książce Tahereh Mafi było głośno na bookstagramie, co doprowadziło do tego, iż rozważałam sięgnięcie po nią w oryginale. Na szczęście zanim to zrobiłam, Gdyby ocean nosił twoje imię została wydana, dzięki czemu mogłam przekonać się, jakie wrażenie wywrze na mnie.

Shirin jest muzułmanką i Amerykanką od urodzenia, jednak ludzie oceniają jedynie przez pryzmat hidżabu, z którym się nie rozstaje. Nastolatka ma dość wiecznych oskarżeń, nieprzyjemnych spojrzeń oraz agresji, jaką przejawia społeczeństwo. Kiedy na jej drodze pojawia się Ocean, dziewczyna nie może uwierzyć w jego czyste intencje...

(...) jesteśmy wszyscy tylko bandą idiotów chodzących po omacku, wpadających w ciemności na siebie i panikujących bez powodu.*

Główna bohaterka nie jest typową trzpiotką, której zależy jedynie na wypielęgnowanych paznokciach, zakrapianych imprezach oraz podbojach miłosnych. Shirin jest zupełnym przeciwieństwem, a jej zainteresowania oryginalne i rzadko spotykane - moda, szycie i breakdance. Spora rzesza czytelników nie zapała sympatią do tej dziewczyny, ponieważ zdaje się ona mieć więcej wad niż zalet. Jej zachowanie nieraz kłóci się z tym, czego oczekuje od innych - bywa arogancka, dumna i nieprzyjemna. To wszystko wynika z jej doświadczeń, jednak jeśli chcemy, aby inni traktowali nas z szacunkiem, wypadałoby również działać zgodnie ze swoimi oczekiwaniami. Niemniej zawsze wychodzę z założenia, że nie wolno nikogo oceniać, jeżeli nigdy nie byliśmy w identycznej sytuacji. Sama niejednokrotnie potrafiłam utożsamić się z główną bohaterką - jej postępowanie, związane z obawą przed zaangażowaniem i jednoczesnym odpychaniem od siebie, przypominało moje w nastoletnim wieku. Cieszę się, iż pisarka stworzyła tak urocze, niewinne i czyste uczucie pomiędzy bohaterami.

Podczas czytania Gdyby ocean nosił twoje imię, czułam nieustanne ciepło na sercu, które niekiedy było zastępowane zażenowaniem i wściekłością z powodu zachowań rasistowskich. Nie mogę pojąć, jak wiele osób rości sobie prawo do zarządzania czyimś ciałem. Przerażające jest to, że my, kobiety, musimy tłumaczyć się z tego, co i dlaczego nosimy, a także z jakiego powodu decydujemy się wyglądać tak, a nie inaczej.

Moim zdaniem kobiety były cudowne bez względu na to, co nosiły, i nikomu nie były winne wyjaśnienia swoich wyborów. Różne kobiety czuły się komfortowo w różnych stronach. **

Ogłaszam wszem i wobec, że nastąpił przełom (mam nadzieję, iż długotrwały!) - bardzo komplementowana powieść skradła moje serducho! Zdaję sobie sprawę z tego, że nie jest to literatura wysokich lotów, a historia może nie wbija w fotel. Jednak jest bardzo porządnie napisana, a do tego nie tak schematyczna, jakby mogło się wydawać. Cieszę się, że Mafi doprowadziła do takiego, a nie innego zakończenia - nie jest ono mocno oczywiste i pewnie niektórych zawiedzie, aczkolwiek ja jestem usatysfakcjonowana, ponieważ jest ono najbardziej realne ze wszystkich możliwych.

Moje tegoroczne plany czytelnicze uległy modyfikacji - pragnę czytać więcej klasyki, reportaży oraz głośnych tytułów, które przekazują niezwykle istotne wartości. Jednocześnie dzięki tej historii zapragnęłam nadrobić swoje zaległości związane z literaturą młodzieżową, chociaż na swoim karku czuję już oddech trzydziestki. Jednak... kto mi zabroni!? Nabrałam ogromnego apetytu na ponowne przeczytanie Dotyku Julii  Tahereh Mafi, którego fabuły już nie pamiętam, a później zabranie się za resztę tomów, aby chociaż na chwilę poczuć się jak nastolatka. 

* cytat ze str. 314
** cytat ze str. 52

Dane techniczne o książce
Tytuł oryginału: A Very Large Expanse of Sea

Wydawnictwo: We Need YA
Data wydania: 30 października 2019
Liczba stron: 320
Gatunek: literatura młodzieżowa