Zbyt szybki początek: "Wczesne życie" - Małgorzata Nocuń

Odkąd pamiętam, uwielbiałam książki w jakikolwiek sposób poruszające tematykę dzieci oraz macierzyństwa. Od czasu swojej pierwszej ciąży nieustannie oglądałam również wszelakie filmy, seriale i programy dotyczące porodów. Jednym z nich był serial Moje 600 gramów szczęścia - nie opuściłam ani jednego odcinka, nieustannie rycząc, a że akurat sama nosiłam wtedy malucha pod sercem, to przeżycia były podwójne. Bałam się, współczułam, kibicowałam i modliłam się, aby mnie to nie spotkało. Mnie się udało, jednak nie każdej z nas jest to dane...

W Polsce co dziesiąty noworodek przychodzi na świat zbyt wcześnie. Aktualnie szansę na przeżycie mają już dzieci urodzone w dwudziestym drugim tygodniu ciąży, jednak ich późniejszy stan zdrowotny najczęściej wiąże się z wieloma problemami, operacjami, zabiegami. Na Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka niektóre wcześniaki spędzają długie miesiące i nigdy nie wiadomo, w jakim stanie go opuszczą albo czy w ogóle im się to uda...

Matka znajduje w sobie nadludzką siłę, kiedy dziecko jest w niebezpieczeństwie, wstaje i idzie, walczy, jest w stanie zrobić dla niego wszystko. Ja też czasami czułam, że doszłam do ściany, że nie daję rady, że kroku już nie zrobię, ale zbierałam się i jechałam na oddział. *

Nie pamiętam, kiedy jakaś lektura tak bardzo przeczołgała mnie pod względem emocjonalnym. Przez nieco ponad dwieście stron nieustannie po moich plecach przechodziły ciarki, a ja siadywałam, wpatrując się w jedne miejsce, myśląc i myśląc... przy tym doceniając, jak ogromne szczęście miałam, rodząc dzieci w terminie (a w zasadzie nawet po). Moje pociechy ewidentnie nie były chętne do wyjścia z ciepłego, wygodnego brzucha i trzeba było im trochę pomóc. Nie wyobrażam sobie, jak miałoby wyglądać moje życie, gdyby przyszły one wiele tygodni wcześniej niż trzeba...

To jest niezwykle ciężka książka, na pewno nie dla każdego. Zdecydowanie można przewartościować całe swoje życie, a przy tym uświadomić sobie, że nikt z nas nie ma prawa oceniać kobiet, które stają przed dylematem usilnej walki o życie swojego dziecka (po czym może być ono po prostu maluchem leżącym, niesłyszącym, niewidzącym, nieruszającym ani jedną kończyną, niepotrafiącym zrobić samodzielnie dosłownie niczego), a poddaniem się i pozwoleniem mu odejść. Bezapelacyjnie każde życie jest cudem, ale niekiedy walka o nie jest okupiona łzami i okropnym bólem, więc może nie zawsze trzeba usilnie zabiegać o utrzymywanie egzystencji? To niesamowicie trudna decyzja, ale nawet same matki niekiedy zastanawiają się nad tym, czy było warto, skoro wcześniactwo niesie za sobą tak wiele konsekwencji... Jestem zdania, iż każdy powinien decydować zgodnie z własnym sumieniem oraz możliwościami, a ferowanie wyroków nie będąc w danej sytuacji, jest totalnie nie na miejscu.

Bycie mamą wcześniaka to nieustanny strach, bicie się z myślami, obwinianie siebie. Patrzenie na swoje maleństwo znajdujące się za szybą, wokół którego pełno kabli, cewników i urządzeń; niemożność wzięcia go na ręce, przytulenia, szepnięcia do ucha "wszystko będzie dobrze", sprawia, że matczyne serce rozpada się na milion kawałków. Mamy wcześniaków - wiedzcie, że jesteście bohaterkami! 

Wczesne życie pod względem tematycznym oraz emocjonalnym to rewelacyjna lektura. Gorzej jest jednak ze stylem Małgorzaty Nocuń. Nie znam jej twórczości, więc nie mogę porównać tej książki z innymi, ale przeszkadzał mi panoszący się chaos i skakanie po wątkach, a także sposób przedstawiania innych historii przy jednoczesnym staraniu się omijania własnej. Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że podzielenie się swoimi przeżyciami z całym światem to nie lada wyczyn, jednak od pierwszej strony wiedziałam, iż owa M. to po prostu autorka, która w jakiś sposób boi się zdjąć maskę, dlatego zasłania się opowieściami innych mam. Do tego pragnę zaznaczyć, że jest to książka mocno depresyjna i dołująca, niewiele w niej nadziei, dlatego polecam ją tylko czytelnikom gotowym na takie emocje.

*cytat ze str. 111

Dane techniczne o książce

Wydawnictwo: Czarne

Seria/cykl: Bez Fikcji O...

Data wydania: 25 marca 2020

Liczba stron: 224
Gatunek: literatura faktu