Jedna z najlepszych młodzieżówek: "Anonimowi Heretycy" - Katie Henry

Generalnie nie mam skupiam się na jednym gatunku literackim i w zasadzie sięgam po prawie wszystkie. Niemniej ostatnio zaczęło ciągnąć mnie do powieści młodzieżowych, chociaż staram się wybierać z nich perełki, które odprężą mnie, ale jednocześnie okażą się wartościowymi historiami z solidnym przekazem. Tym razem padło na Anonimowych Heretyków i mogę rzec jedno - jeżeli wszystkie młodzieżówki wyglądałyby właśnie tak, to mogłabym czytać je już do końca życia.

W wyniku kolejnej przeprowadzki Michael trafia do szkoły katolickiej. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby chłopak nie był ateistą. Jest on załamany swoim kiepskim położeniem, co jednak ulega zmianie, gdy na jednej z lekcji dochodzi do ostrej wymiany zdań pomiędzy zakonnicą a jedną z uczennic. Michael jest przekonany, że znajdzie w Lucy sprzymierzeńca, dopóki nie dowiaduje się, iż dziewczyna jest katoliczką, a do tego pragnie zostać księdzem. Niemniej pojawia się pomiędzy nimi nić porozumienia. Główny bohater szybko poznaje także innych uczniów, nieco niepasujących do miejsca, w którym przyszło im się uczyć...

Autorka duży nacisk położyła na kwestię wiary, przedstawiając spojrzenie na ten temat z różnych perspektyw. Niektórzy zarzucają tej książce brak zapowiadanej tolerancji dla innych poglądów, zwłaszcza w przypadku katolicyzmu. Jestem osobą wierzącą i praktykującą, ale nie ślepo idącą za wszelkimi doktrynami, bo z niektórymi po prostu się nie zgadzam, dlatego Lucy z miejsca skradła moje serce - niejednokrotnie kiwałam głową na znak zgody z jej wypowiedziami. Ja nie poczułam się urażona, nawet kiedy główny bohater podważał chrześcijańskie teorie, ponieważ Lucy zawsze potrafiła je wybronić albo dosadnie odpowiedzieć, co myśli o postępowaniu Michaela. Akurat jego nie polubiłam, gdyż często zachowywał się jak rozwydrzony kilkulatek, obwiniający wszystkich o całe zło świata.

Przeogromnym plusem jest dla mnie porządne poruszenie wątku rodzinnego, co rzadko zdarza się w powieściach młodzieżowych. Jako rodzic zwracam uwagę na tę tematykę, dlatego jestem zachwycona skupieniem się na relacji ojcowsko-synowskiej, zwłaszcza że potrafię zrozumieć zarówno racje jednej, jak i drugiej strony. Jestem pewna, iż wiele młodych osób odnajdzie w tej historii siebie, bo nietrudno utożsamić się z bohaterami, jakich stworzyła Katie Henry.

Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam tak dobrą książkę teoretycznie przeznaczoną nastolatkom. Ta historia różni się na tle tego typu podobnych opowieści - nie ma tu zbyt wiele powtarzalnych schematów czy typowych dram, znajdujących się w takowych lekturach. Dzieło Katie Henry czyta się szybko i z niesłabnącym zainteresowaniem.

Jestem zaskoczona wrażeniem, jakie wywarła na mnie ta opowieść. Anonimowi Heretycy to piękna i wartościowa historia, po którą powinni sięgać zarówno młodzi ludzie dopiero wkraczający w życie, jak i ich rodzice, aby uświadomić sobie pewne kwestie dotyczące dojrzewania i rozterek z nim związanych, jak również własnego postępowania, bo mimo naszych największych starań czasami popełniamy karygodne błędy. Na szczęście zawsze można je jeszcze naprawić... wystarczy tylko chcieć. W końcu każdy ma prawo do własnych przekonań - byle przy tym być dobrym człowiekiem.

Dane techniczne o książce

Tytuł oryginału: Heretics Anonymous

Wydawnictwo: Editio

Data wydania: 17 czerwca 2020

Liczba stron: 360

Gatunek: literatura młodzieżowa
Za książkę dziękuję: