Każde dziecko na pewnym etapie swojego życia pragnie być jak mama lub tata. Maluchom spieszy się do dorosłości, ponieważ wydaje im się ona niesamowicie ekscytująca, a my dobrze wiemy, że niestety to tylko pozory...

1, 2, 3... LICZYMY! Dzieci chłoną wiedzę jak gąbka, dlatego już od najmłodszych lat warto uczyć ich różnych przydatnych rzeczy, szczególnie jeśli wykazują zainteresowanie. Moja 2,5-latka sama z siebie chciała nauczyć się liczyć, do czego zmotywowała ją książeczka 1,2,3... liczymy!.

Niektóre książki wydają się niemal wyskakiwać z lodówki - pojawiają się dosłownie wszędzie. Nawet kiedy człowiek nie zamierzał ich czytać, a natrafia na wszechobecne zachwyty, to w końcu zaczyna o niej myśleć i myśleć, aż w końcu daje się namówić, żeby przekonać się, czy również podzieli zdanie większości. Czasami warto skusić się na poczytny tytuł, aby zatopić się w lekturze, zachwycając każdą stroną. Rzecz jasna, można też nie podzielać entuzjazmu, a nawet żałować czasu przeznaczonego na daną powieść. Jedno jest pewne - jeżeli człowiek nie podejmie ryzyka, to nie przekona się, czy było warto.

Ałbena Grabowska jest autorką, po której książki sięgam z ogromnym zainteresowaniem i niemal pewnością, że przypadną mi do gustu. Pisarka bardzo rzetelnie oraz kompleksowo podchodzi do tworzonych historii, idealnie odwzorowując społeczne realia. Z tego względu nieustannie wyczekuję jej kolejnych dzieł - tym razem nadeszła pora na historię lekarki przepełnionej determinacją i siłą. 

Elizie bardzo zależy, aby zostać tegoroczną redaktorką naczelną szkolnej gazetki. Kiedy jednak na to stanowisko wybrano Lena, przystojnego baseballistę, który aktualnie jest kontuzjowany i nie może grać, dziewczyna jest wściekła i nie chce poddać się bez walki. Nie będzie łatwo, szczególnie gdy nienawiść zacznie przeradzać się w cieplejsze uczucia...